تابستان کم حوصله

این روز ها هیچ اتفاقی نمی افتد 

نه عابرها زیر خورشید سوزان تابستان آواز میخوانند

نه احساس ها درین هوای شرجی و دم کرده میل به بیداری دارند 

و نه حتی شاعر ها شعری از سر قافیه و ریف می گویند

دریا هم گرمازده شده و جان های نیمه جان آدم ها را کنار ساحل تف دیده اش بالا میاورد 

انگار می خواهد تقاص تمام سردی سکوت و تنهایی شب هایش را از آدم ها بگیرد 

زمین دل آشوبه گرفته ست 

مزاج آسمان ملتهب است 

و

زمان سست و سنگین و تنبل می گذرد 

تنها بی حوصلگی ست که تکرار می شود 

آدم ها در سایه یی اندک 

خاطره های پس وپیش شده   خود را  مرتب می کنند 

و به انتظار پائیز می مانند 

تا شور را دوباره از نو شروع کنند 

شیدا 

93/5/25