روزی خواهی آمد ...

تو را صدا کردم 

میان روشنایی یک روز بهاری 

که باد می آمد 

و هوا گرم نفس های تو بود 

تو را صدا کردم 

با بغضی فرو خورده از دلتنگی

و بی رمقی دست های خالی 

که هیچگاه آرامش بودنت را , برایم مضطرب نکرد 

تو را صدا می کنم 

و به زندگی گوش می دهم 

به لمس خیال آغوشت که روان است بر بستر تنهایی من ...

و من هر روز ساعت ها 

با چشمان باز رویا می بینم 

تا شاید صدای قدم های تو , تعبیر تمام  عاشقانه هایم شوند ...

شیدا 

93/3/28

پ ن :

در کوچه باد می آید و این ابتدای ویرانی ست , آن روز  هم که دست های تو ویران شدند 

 باد می آمد ...