زمانی نه چندان دور
وقتی هنوز آلوده به پلیدی دنیا نبودیم
و دل هایمان معصومیتی کودکانه داشت
در پس هر خنده سادگی را معنا می کردیم
و تفاوت بین دوزخ وبهشت را نمی دانستیم
تمام لذتمان بازی جنگیدن های کودکانه بود
گلوله هایی که صدای بنگ هایمان شلیک می شدند
و کودکانی که دست ها برقلبشان تیر خورده , چه استادانه می مردند
و سربازی که اسطوره میشد برای نجات زخم خوردگان
آن روز ها , می خندیدیم
که بازی ,جنگ است
زمان گذشت
سال های بزرگسالی و شعور و بلوغ
سال های فهمیدن ها و کم رنگ شدن معصومیت ها
....
اکنون
جهان را بنگر
که چگونه دسته دسته انسان های دست بسته را
برای لذت بازی مردن , میزنند
سرگرمی نفرت انگیزی
که خود را اشرف مخلوقات می دانند
آدمی , آدمیت
انسانی , انسانیت
خدایا .....!!!!!
چه به روز گار زمین آمده ست
جنگ بازیچه ای ست
برای ارضای امیالشان
و این نفرین دوزخ است
برای دل های آدمیان
و ما شرمسار تاریخ مانده ایم
تا همیشه .....
شیدا
92/3/3
از جنگ متنفرم....
lمن نیز ..... و هر انسانی که بداند احساس چیست ...
جنگ درسته خیلی بده ولی جلوی دشمن باید ایستاد