تاوان

بی قراری دلم حکایت امروز و دیروز نیست 

سالهاست تنها تر از یک نخل 

سبک تر از یک برگ

و تهی تر از حباب

در مسیر باد به هر سو کشیده می شود

بهانه ای برای پایان وجود ندارد

جز نا شکیبایی دل 

و چه دلیل موهومی است 

برای عاقلان . 

.

.

.

باید ماند 

ادامه داد

رفت 

و 

گذشت 

باید به انتها رسید 

حتی اگر دلی نباشد تو مجبوری که بمانی 

بی دل 

بی عشق 

بی دوست داشتن 

یک اشتباه و تاوانی که باید تا انتهای بودن پرداخته شود 

..... 

کاش سهمم از زندگی کوتاه می بود

کاش نگاهم را پر نمی کردم از آسمان 

کاش فرصت گفتن نمی گذشت 

و شاید اینگونه خواستن برایم بهتر است 

کاش هیچگاه مزه گس عشق را نمی چشیدم 

آری در جاییکه اجابت دعایی برای تغییر نداری 

بایستی از دریافت نعمت ها شاکی باشی 

شیدا